|
مناجات اميرالمومنين(منتظران ظهور)
حقانيت و اثبات اميرالمومنين و دعا براي فرج امام زمان
هفتاد و پنج روز تمام است مادرم افتاده بین بستر و حرفی نمی زند مخفی نموده صورت نیلی خویش را از چشمهای حیدر و حرفی نمی زند ** چندیست که برای به پا ایستادنش دست کمک به جانب دیوار می زند هر شب کنار پهلوی نیلوفری او زانو بغل گرفته حسن زار می زند ** تا لحظه ای که شانه به گیسوی من زند حتی تمام ثانیه ها را شمرده ام دیشب حسن به شرم به من گفت اینچنین زینب هنوز از غم مادر نمرده ام ** نبضم شدید می زند این روزها دگر انگار خون به این دل مضطر نمی رسد پلکم پریده است خدایا به خیر کن گویا نفس به سینه ی مادر نمی رسد ** فضّه به یک اشاره به ما گفت بس کنید دیگر دعا و ناله و امّن یجیب را مادر همین که رفت بگیرید بی صدا آرام زیر شانه ی مردی غریب را
مهدی پورپاک ************ این خانه بی تو بی سر و سامان بماند خون بر جگرها ؛ اشک بر مژگان بماند
آبادی یثرب بدون تو خرابه است حتی فدک هم بعد تو ویران بماند
زینب برای دردهایت نذر کرده پرسید از من دارد این امکان بماند
گفتم بگو از دردهایت مهربانم گفتی تو با چشم پر از باران ...بماند
دستار بستی که سرت آرام گیرد یا زخم روی ابرویت پنهان بماند
...پای تنورت روز آخر گریه کردی یعنی سری در دست این و آن بماند
محسن حنیفی *************
بی تب و تاب خسته حالی بود سخت ، گیر شکسته بالی بود
چادرش بین کوچه پا خور شد بس که از غم قدش هلالی بود
مسجد و منبر رسول الله جای بابا چقدر خالی بود
از دل آهی کشید با گریه خطبه هایش همه سوالی بود
نفسش بار لخته ی خون داشت سوز آهش در آن حوالی بود
خطبه اش جاودانه بر میگشت با قباله به خانه بر میگشت
آه ظلم سقیفه بی حد شد راه کوچه به آینه سد شد
همه ی نور... و چنگ تاریکی اتفاقی که باب خواهد شد
ضرب دست چپش زبانزد بود زدن سیلی اش زبانزد شد
هر قدر روی پا پریدم باز دست سنگینش از سرم رد شد
بعد از آن راه خانه تا مسجد طول یک خط سرخ ممتد شد
آنقدر به غرور من بر خورد حسنش کاش از غمش می مُرد
چه بگویم که زار و مضطر گشت قد کمان بود و قد کمان تر گشت
در مسیر عبور عابرها ریخت نیلوفری که پرپر گشت
" فَرَفَسَها بِرِجلِه " ... ای وای آنقدر دور خویش مادر گشت
پاره های قباله اش را ریخت آنکه تندیس بغض حیدر گشت
هر قدم چشم او سیاهی رفت وسط کوچه موقع بر گشت...
...آه زخم هایش دوباره سر واکرد مرگ خود از خدا تمنا کرد
علیرضا شریف **************
هرچند که به قصد شهادت مرا زدند تا گُم شود مسیر سعادت مرا زدند
از کوچه های کینه ی دیرینه آمدند با عقده از مقام سیادت مرا زدند
جا ماندگان قافله عصر جاهلی دیوانه وار ، از سر عادت مرا زدند
با علم اینکه کعبه آمال من علیست در طوف کعبه وقت عبادت مرا زدند
با اینکه خسته بودم و بیمار و داغدار همسایه ها بجای عیادت مرا زدند
بعضی برای دلخوشی دخترانشان با تازیانه های حسادت مرا زدند
من بار شیشه داشتم امّا شکسته شد از بسکه بی امان و به شدت مرا زدند ** میمانم عاشقانه در این روزهای سخت باشی کنار من اگر این روزهای سخت
حالا فقط به پیش تو بودن دلم خوش است در غربتم پس از پدر این روزهای سخت
اجر رسالت است که دیگر برای ما حتی نمانده یک نفر این روزهای سخت
زانو بغل نگیر عزیزم دلم گرفت ماتم نگیر اینقدر این روزهای سخت
بیرون که میروی دل من شور میزند این روزهای پر خطر این روزهای سخت
داری تو هم شبیه به من پیر میشوی نفرین روزگار بر این روزهای سخت
دستم شکسته حیف به دردت نمیخورد بی فایده است این سپر این روزهای سخت
فردا غروب میروم ، آماده شو علی کم کم برای سخت ترین روزهای سخت
مصطفی متولی *************** خرمن آسودگی شرار بگیرد چادر مادر اگر غبار بگیرد
وای از آن لحظه ی بدی که ببینی گوشه ای از دامنش به خار بگیرد
فصل خزانش، بهار خوشه ی اشک است فاطمیه باغ گریه بار بگیرد
شام عروسی به فکر سائل خویش است جامه ی نو داده، وصله دار بگیرد
حُرمت میلش ببین که تا به کجاهاست رفته برایش خدا انار بگیرد
دست علی گرچه بسته در اُحد امروز دست ورم کرده ذوالفقار بگیرد
بد لگدی بود...محسن ازنفس افتاد خواست که طفلی ز در فشار بگیرد
گریه ی زهرا به اختیار خودش نیست از در و همسایه اختیار بگیرد
ماندم از آن بازوی شکسته، چگونه آمده پای تنور کار بگیرد؟
گودی چشمش مرا کشانده به گودال تا مژه ام زخم بیشمار بگیرد
با دلِ خون رفت از مدینه، علی هم مانده برایش کجا مزار بگیرد
وحید قاسمی
نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید موضوعات آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
